Niet weg ... nooit weg ...

Lastig

Ik wil wel, maar kan niet. Uitvluchten altijd opnieuw, geen tijd, te persoonlijk, inspiratieloos …

Drijfzand, ze houden geen steek. Wat zijn 10 minuten in een mensenleven? Is de inherente bestaansreden van een blog niet de persoonlijke touch? Is mijn leven echt zo saai dat er niks over te vertellen valt?

Wat dan? Ik weet het niet. Iets houdt me tegen.

Dat overkomt me onophoudelijk: moeilijk te vatten welke kracht me drijft of tegenhoudt. Wat zijn precies mijn gevoelens? Ben ik gelukkig of niet? Dat is eigenlijk de vraag … Ben ik wel gelukkig? Ik weet het niet. Ik haat mijn eigen onzekerheid en onwetendheid.

In een keurslijf gestoken, misschien niet de persoon die ik wil zijn.
Hoe moet het verder

DIT

DIT IS EEN TEKEN VAN LEVEN ...