Paternoster

Gelezen in "De Standaard": "Brandweer bevrijdt kleuter van toiletbril"

Wat was er gebeurd? De kleuter, laten we hem Knobbel noemen, Knobbel dus, had zo'n plastieken wc-bril rond zijn nek hangen en mamaatje kreeg het er niet meer af. Gelukkig was daar de heldenploeg brandweermannen met hun leren pakken en hun flashy helmen die in team de bril overwonnen!! Jippie, iedereen vrolijk en blij en dansen en bbq en party a la "Bierfesten" ...

NIET DUS! Stel je voor, een Knobbel van 2.5j die plotseling een WC-bril rond zijn nek heeft hangen. Al eens bij stil gestaan hoe dat ding daar komt? Zouden de ouders dat zomaar hebben laten slingeren? Neen toch, ouders van vandaag de dag zijn de meest complete en perfecte personen uit de geschiedenis van algemene beschaving [nvdr. die ongeveer ... 10j geleden gestopt is].

Neen, Knobbel heeft gewoon met pure macht de pot geruineerd ... Alle wetenschappelijke studies [toch degene die ronddolen in mijn hoofd; en ik zie er veel; want dat is een van mijn positieve eigenschappen: het zien, als een visioen, van wetenschappelijke studies, zomaar, in mijn hersenpan, uit het niets], alles studies wijzen immers op een causaal verband tussen een soortgelijk destructief gedrag op een dergelijke jonge leeftijd, en het fenomeen van terrorist of pastoor op volwassen leeftijd!

Nu, terrorist zijn is op zich geen speciaal gegeven meer vandaag de dag [wat niet wil zeggen dat dit door mijn-eigen-zich-zelve wordt goedgekeurd; integendeel, ze zouden met een grote knal naar Mars moeten worden gebombardeerd, zonder retour-ticket], dus ... eeeeeeeeek ... alweer een pastoor!!

Waar gaat de wereld naartoe ...

Of hoe een onnozel bericht een mens een gans half uur geboeid kan houden ...

Jager

Lastige dagen tegenwoordig. Het leven gaat gewoon verder, het werk, de familie, de vrienden ... Maar ik zit nog vast, vast in die overflow aan gevoelens, vast in mijn hoofd, in mijn ziel, in mijn hele doen en laten.

Ik moet er zijn voor haar, ze heeft me nodig. Maar ik kan zelf niet ... geblokkeerd, vastgeketend. Dat doet me pijn, er niet 200% te kunnen zijn voor haar.

Verdriet en angst en opgejaagdheid en gelatenheid, ze verscheuren me van binnenuit. Aan de oppervlakte een blik in de plooi, rust uitstralend, met een lach en knipoog ... Gelukkig zijn de meeste contacten oppervlakkig, waardoor de waarheid, die in mijn ogen staat geschreven, goed verborgen blijft.

Wat mij enigszins op pad houdt, is muziek. Enkele dagen geleden (met mijn gratis ADSL-credits) Eva De Roovere gekocht op iTunes Store, "Jager".

Rustgevend, eerlijk, uit het hart, alles wat ik niet ben. En dat compenseert. Een stukje uit "Fantastig toch":

"Laten we samen

Dingen doen zingen

Van liedjes die niet bestaan

Laten we samen

Dingen doen zingen

Laten we samen niet bestaan"

"Laten we samen niet bestaan" ...

Fantastig toch?

Ergens onderweg ...

Ochtend, 7h15, file op E19 richting Brussel

“Wel wel wel, het is hier nu ook elke dag hetzelfde.”

- “Ja, “ zei ik “da’s waar. Maar je word dat wel gewoon hoor.”

“Maak dat mijn kippen wijs! Daar geloof ik geen sikkepit van. En waarschijnlijk maakt het je ook nog chagrijnig en prikkelbaar!”

- “Euh ... misschien heb je wel een heel klein beetje gelijk” hoorde ik mezelf stamelen.

“Tuurlijk heb ik gelijk! En het vreet aan je, en je wordt er pissig en ziek van, en je wil dat het stopt! Laat het stoppen! STOPPEN!!!!”

- “CUT THE CRAP!” ... nooit gedacht dat ik zo kon brullen. Misschien ooit, een keer, uit mijn rol, verkeerde plaats, verkeerd moment. Maar nu! Hij zal het geweten hebben ...

Vijf minuten stilte

“Ben je gelukkig?”

* zucht *

- “Tuurlijk” probeer ik doodleuk, terwijl ik maar al te goed weet dat dit mijn grootste en eeuwigdurende leugen is ... Het is de stadswal, die me beschermt. No way dat ik me even zal blootgeven aan anderen ... Alleen mijn vrouwtje begint me te kennen, alleen zij mag soms weten welke gedachten en mijmeringen voortdurend mijn zelfvertrouwen en levensvreugde aanvallen ...

“Leugenaar!!! Leugenaar!!! Leugenaar!!!”

- “STOP ERMEE! OF JE VLIEGT ER STANTE PEDE UIT”

“Doe maar, je krijgt me niet uit je hoofd. Ik zit hier warm en veilig ...”

*super diepe zucht*

Het is me wat, ik krijg ze nooit weg, die vervelende stemmen in mijn hoofd ...

Regenboog

Lente
Blauw, fris
Glimlach, blijheid
Zon, op ieders gelaat

Kleuren
Bloemen, bomen en stofjes
Stralend
Weerspiegeld rondom

En toch
De aanblik, hulpeloos
Schreien
Koud gepak door een naakte realiteit

Lente en zomer
Verafgod door zovelen
Waarom kan dan alleen
Winter deze pijn zachtjes helen

Het weekend komt eraan. Geen moment te vroeg!

Ook al was het een "korte" week, ook al was het paasverlof, van de algemeen verwachtte "rust" (alles is relatief) kwam er eigenlijk geen snars in huis. En wat ik nog vreemder vind, blijbaar komt dat gevoel ook bij vele anderen (1) of anderen (2) terug.

Maar goed, rust dus. De broodnodige zaliggevendheid van een algemene gemoedstoestand in rust in onontbeerlijk. Zelden is het menselijk lichaam in staat om onuitputtelijk het hoofd te bieden aan stressaanvallen, depressieve gedachtenstromen, en onzekerheidsgevoelens.

Wanneer overwin ik eindelijk de demonen?
Wanneer overstijg ik deze hitte van het hellevuur?
Wanneer maak ik eindelijk deel van het grote geheel?

Het weekend brengt raad ... zal ... moet ... hopelijk

Over de zee en zo

De Zee, Domburg, Nederlandse kust ...

Zondagochtend, "destination paradise"! Wat een zaliggevend gevoel, geen gecastreerde kater of breedsmoelkikker te bespeuren op de weg, just me, myself and I (en vrouwtje, en Zico natuurlijk ...).

Soit, parkeerplaatsen en parkings ... ja, DAAR hebben de Hollanders niet zoveel kaas van gegeten. 10min ronddolen in het centrum later (die, btw, slechts een habbekrats groot was: ik schat zo'n totale lengte van ... 1km), eindelijk een parking gevonden. 1.40EUR PER UUR!!! Afzetters!!! Maar goed, het is hun recht, en ik zou waarschijnlijk net hetzelfde doen. Voor die prijs verwacht Baloe natuurlijk kwaliteit ... en groot was dan ook de teleurstelling toen bleek dat de plaatsen eigenlijk maar voorzien waren voor Matchbox-type-vierwielers.

De stranddoop van Zico dan: het contentement stond op zijn snoet af te lezen. Huppelen, springen, worstelen in het zand, eerst aarzelend maar daarna als een volleerde zwemmer het zoute water trotseren. En dan ook nog eens: meer dan 8km gewandeld! Voor een liliputter als Zico moet dat een wereldreis lijken, maar hij kwam, hij zag en hij overwon!

Ikzelf genoot het meest van de wind, die eindelijk, al was het maar voor enkele uren, alle gedachten en bekommeringen uit mijn hoofd joeg. Dank u wind!

Dank u zee
Respect!

... al is dat niet altijd even gemakkelijk!

Diep in mij borrelt er een brandend verlangen om nu al het positieve uit de vorige blog met een pletwals in de grond te boren. Diep in mij overheerst nog altijd dat destructieve, boven de zonnige kant ...

Maar wat baat het, wat schaadt het ... Voel ik me gelukkiger als ik die donkere wolken weer laat bovendrijven? Zal ik echt voordeel halen uit het opnieuw neerpennen van mijn frustraties, woede, hulpeloosheid en verdriet?

[2 minuten twijfel gaan voorbij]

Neen! Niet vandaag! Een verlengd weekend staat voor de deur. Opgepast hollandse zee, here we come!!! Baloe, zijn vrouwtje en Zico natuurlijk.

Het wordt zijn eerste optreden op het strand. Als 6 'maandenige' zal hij waarschijnlijk moeten opboksen tegen allerhande kalven a la bouvier, of rotweiler, of scheper, of ... Maar geen angst! Baloe en Vrouwtjesbeer gaan hem goed beschermen! Desnoods steek ik hem in mijn zak: met zijn 35 cm lang en 18cm hoog zal dat zeker geen probleem zijn ...

Wat er ook van weze, het weer wordt mooi, het weekend wordt lang, de paasklokken komen (hopelijk toch) ... dus ... GENIET!

Beeeee happy

Soms moet een mens gewoon gelukkig zijn met hetgeen hij heeft.
Lang leve de mensen die veel hebben?
Hmm ... zal ik eens over nadenken.

Wat mij betreft: het gaat op dit moment niet zo slecht met me. Mijn vel past redelijk goed rond mijn ziel en er is echt wel een evenwicht tussen weinig vervelende en vervelende gevoelens.
Ik moet ook echt leren om de leuke vibraties op een hoger schavotje te plaatsen dan al het negatieve. Hoe moeilijk dat ook is, hoe overweldigend de boze gedachten zich ook opstellen tegenover de harmonieuze.

Alvast een poging:

• Ik vind het fantastisch dat ik loop. Toegegeven, de nieuwe Mohammed Mouhrit is niet aan me verloren, maar het "voelt" gewoon lekker ...
• De zon schijnt zich te pletter in deze vroege lentedagen
• Dat ene, wat ons leven al 2 jaar beheerst, komt stilaan in een stroomversnelling
• Liefde is ... zo mooi

Ik moet, en zal, en wil het positieve in de schijnwerpers brengen.

Moet, en zal, en wil ...

... vs Baloe

Baloe

Ja, dat wil ik zijn.

Ik word Baloe. Vanaf nu, geen eigen naam meer onder mijn posts.
Gedaan, finis, geendet, finished, stop, halt, no more, done, streep, genoeg!!!

Ik word Balou, een beer met zijn eigen grappige, zorgzame, en emotionele momenten.

Ik ben nu Baloe

Baloegroet u!
Baloe voelt zich goed.
Baloe, Baloe, Baloe
Wiehieeeee!
Woehoeeeee!

Het was goed gepland! Het zou een leuk weekend worden, met wat tuinkarweitjes, wat shoppen, wandelen met Zico, een potje zaalvoetbal ... Ja, het zou een leuk weekend worden ...


En het begon goed.

Vrijdag

Met mijn schatje naar den Ikea, eens kijken voor een mooi houten terrastafeltje en 2 stoelen. Bwaa, niks gevonden, toch niet wat past op ons super-size terras van 1.3m op 2.8m. Geen panniek, weekend is nog lang.

Wat gezorgd voor noodzakelijk eten en drinken en dan laat op de avond (rond 21h30) er nog op uitgetrokken om te joggen - week 4 van mijn "Start-to-Run" programma.



Zaterdag
GSM in pan, firma sponsort, dus ... hup naar de MediaMarkt. Ik wilde absoluut zo'n fancy opklap-ding, maar voila ... eerste teleurstelling vandaag: mijn zielige zwakke persoonlijkheid toch maar weer eens laten ompraten door wat verkoopers-bullsh*t en naar huis met een of ander super-goed-uitgerust toestel, "en dit alles tegen meer dan een schappelijke prijs". Mijn nieuwe aanwinst:


Voor de rest van de dag(en) ... 't ja, misschien in volgende posts.

Het komt neer op: moeilijke momenten, dipjes, hartpijn, neusamputaties, decadentie, ...

Later ... misschien ...
Ja, misschien later