Lodewijk

Ik zit in een fase in mijn leven.
Gelukkig, want anders was ik dood. Zou dat eigenlijk erg zijn, dood zijn? Geen last van hooikoorts, geen mislukte politiekers, geen verkeersagressie (daar ga ik toch van uit – of zou er in de hemel ook een E19 zijn met godverdomde werken – neen, die ‘godverdomde’ laat ik er in de hemel best af ...) ... Hmm sounds good ...
Neen dus, ik zit in een fase in mijn leven waarin ik niets weet en niets durf en niets onderneem en niet gelukkig ben met status-quo en geen actie onderneem om die te doorbreken, kortom ... ik weet niet wat ik wil! En dan bedoel ik voornamelijk op professioneel vlak.
Ben ik gelukkig met mijn werk of niet? Blijf ik bij mijn werkgever of niet? Indien niet, ga ik bij een ander bedrijf werken of word ik zelfstandig? Doe ik uberhaupt graag dat wat ik doe? Ja of nee? Vaak of nooit? Zwart of wit?
This reminds me of dat verhaaltje van Dimitri Leue – Lodewijk de Koningspinguin. “Lodewijk was een waggelaar, een twijfelaar, een weet-niet-wat-doen-eraar ... Ben ik nu op weg naar de zee of is de zee nu op weg naar mij? ...”
Exactly how I feel. Maar bon, wat doe je ermeer? Ermee gaan slapen, en opstaan. Tijdens het eten, tijdens het spelen met de dochter en tijdens het vrijen ... Dit leidt ertoe dat alles eronder lijdt [nvdr stomme zin – maar wilde gewoon die twee leiden / lijden samenproppen – achteraf bekeken niet zo’n goed idee – kan nog backspacen maar heb er geen zin in ... of toch?].
Pfff, effe breaken ...