Het was weer niks. Slechte maand gehad. Zwaar ook, ondragelijk eigenlijk.
Is het nu ZO moeilijk? Ik dacht het niet, maar blijkbaar wel.
Maar eventjes genoeg erover. Even een kleine ode aan mijn ega.
Mijn rots in de branding
Mijn zuurstof onder water
Mijn energie
Mijn bloem aan de rozenstruik
Mijn zintuigen
Mijn doen en laten
Mijn thee in het eitje
Mijn patatje in de puree
Vanzelfsprekend maar onmisbaar
Mijn allerliefste schatje
Ik hou van jou
...
