Goeie opmerking, van 'Lifeisadance' ... Waarom zou het inderdaad in het 2de deel minder goed gaan? Waarom zou een positieve metamorfose ondenkbaar zijn?
Dus, met keigoeie voornemens aan 't weekend begonnen. Met schatje naar nieuwjaarsreceptie geweest. Leuk! Eerste keer haar collega's ontmoet, en moet zeggen "dat zijn over 't algemeen wel toffe peren". Enige nadeel: de sluimerende koorts zorgde voor uitbarstingen van lichaamstemperatuur en bijhorden transpiratie-achtige druppels all-over-my-body.
Zaterdag dan: ik zou niets doen, ik zou wat rusten, en mijn lijf de tijd geven om eindelijk eens een beetje menselijk te worden. ... And YES - SO I DID!! Een leuke, winderige, lange wandeling met mormel [i.e. beest hiernaast afgebeeld], en een schoonbroer-in-spe-verjaardag-etentje afgezien, heb ik inderdaad mijn zetel onveilig gemaakt!
Reden van dat niets-doen: ik moest en zou absoluut op zondag paraat zijn! Ja, soldaatgewijs stonden we 's morgens dan ook op om rond de 9-en richting Dranouter te cruisen. Na méér dan een jaar hebben we onze Lasy Sundays - Bongo Bon genuttigd, letterlijk en figuurlijk: uurtje folkmuseum bezoek [was wel OK - maar geen WOOW-gevoel], en dan smultocht! Wandeling met plaatselijke lekkernijen: speculoos, streekwijn, streeklikeur, en Noutse Appeltaart!
Ja, we kwamen, we zagen en overwonnen de wind ... en de negatieve gevoelens en gedachten!
Toch voor even ...
maandag 21 januari 2008
vrijdag 18 januari 2008
Respect!
Respect
Dat moet je verdienen! Je krijgt het niet zomaar ...
Wel, ik kan u verzekeren: Eikebah heeft het verdiend! Met een blog van meer dan 550000 bezoekers, zomaar beslissen om de blog af te sluiten, omdat ze zich er niet goed meer bij voelde. Omdat ze het beu was te schrijven omdat anderen het verwachtten. DAT, dames en heren, DAT verdient respect! Misschien komt ze ooit terug op eikebah.wordpress.com. Let's hope, want de neurotische en chaotische schrijfsels waren me op het lijf geschreven.
Oh ja, respect is ook datgene, wat nooit aan mij besteed zal zijn. Gebrek aan ballen en guts, een overvloed aan twijfels en zelfmedelijden zorgen ervoor dat ik verdwijn in het niets op deze aardkloot.
Ik zou nu kunnen beginnen over "nieuwe doelen" voor 2008, "verandering", "vanaf nu wordt het anders", ... Maar dat doe ik al 32jaar ... en er is nog geen nanocel aan me verbeterd ... Geen erg, ik onderga, ik panikeer niet meer ... Ik ben me bewust dat ik binnen enkele jaren (hopelijk) in de helft van mijn modale leven ben, en dat die 2de helft al niet veel beter zal worden. So what? I couldn't care less ... Zelfkennis, het begin van mijn remedie?
Dat moet je verdienen! Je krijgt het niet zomaar ...
Wel, ik kan u verzekeren: Eikebah heeft het verdiend! Met een blog van meer dan 550000 bezoekers, zomaar beslissen om de blog af te sluiten, omdat ze zich er niet goed meer bij voelde. Omdat ze het beu was te schrijven omdat anderen het verwachtten. DAT, dames en heren, DAT verdient respect! Misschien komt ze ooit terug op eikebah.wordpress.com. Let's hope, want de neurotische en chaotische schrijfsels waren me op het lijf geschreven.
Oh ja, respect is ook datgene, wat nooit aan mij besteed zal zijn. Gebrek aan ballen en guts, een overvloed aan twijfels en zelfmedelijden zorgen ervoor dat ik verdwijn in het niets op deze aardkloot.
Ik zou nu kunnen beginnen over "nieuwe doelen" voor 2008, "verandering", "vanaf nu wordt het anders", ... Maar dat doe ik al 32jaar ... en er is nog geen nanocel aan me verbeterd ... Geen erg, ik onderga, ik panikeer niet meer ... Ik ben me bewust dat ik binnen enkele jaren (hopelijk) in de helft van mijn modale leven ben, en dat die 2de helft al niet veel beter zal worden. So what? I couldn't care less ... Zelfkennis, het begin van mijn remedie?
Abonneren op:
Posts (Atom)
