Operatie "MINDER"

Less is more! Dat is vanaf deze eigenste dag mijn nieuwe motto ...

De ietwat aandachtige lezer kon afleiden uit de weinige maar betekenisvolle vorige posts dat ik – op zijn zachtst uitgedrukt – niet altijd lekker in mijn velletje hang. Voornamelijk emotioneel is er momenteel echt een hoek af. En dat vertaalt zich door allerhande zenuwsnelwegen en TGV-gewijs ontegensprekelijk in een – wat ik noem – blubberig en catchou-erig lijf.

Geen verminderde eetlust, integendeel!
Geen nood aan beweging, integendeel!
Geen overdreven slapen, integendeel!

En dat wreekt zich ...

Dus, 2 maanden nadat de gemiddelde mens dat normaal doet, maak ik hier ter plaatse, zonder dralen, voor jullie allemaal als getuige, mijn enige goeie voornemen van het jaar: ik word gezonder!

Hoe? Da wee’k nog nie ...

Emoticon

Moe, op, leeg ... Geen woorden kunnen uitdrukken hoe ik me afgelopen dagen weer voelde.

Altijd vreemd gevonden, mensen die “een depressie” hebben. Wat is dat dan? Just a state of mind? Had altijd respect voor die mensen, want ik geloofde echt dat een depressie iets van een ziekte heeft. Maar wie er niet geweest is, kent het ook niet.

Tot voor kort ... I’ve been living on the edge, echt op het randje, val ik erin of niet? Bad luck op tegenslag, stress, eetproblemen, slapeloosheid ... Neen, dit was meer en verder dan de regelmatige dipjes die ik maar al te goed ken van mijn emotionele rollercoaster.

Ben ik er van weg nu? Misschien 5cm, maar ver genoeg om alles terug wat objectiever te bekijken. Vijf cm blijft echter nog steeds gevaarlijk dicht bij de rand.

Oppassen is de boodschap ...