'MAS' FUN

Je moet het maar kunnen: werken op ongeveer 4min stappen van het MAS, elke dag de verdeelde pracht van dit statige pronkstuk aanschouwen, zonder het te bezoeken.

Tot gisteren dus! Het was een kinderloze zondag (op bezoek bij de grootouders: fijn voor de kindjes, leuk voor de grootouders en toppie voor onszelf) en de dag nog eens ten volle geleefd! ’s Ochtends een ontbijtje geboekt, wat al snel uitmondde in een help-het-was-zo-lekker-en-leuk-dat-ik-wss-de-volgende-2-dagen-niet-meer-moet-eten gevoel. Quality time met de ega dus. Hoog tijd daarvoor!

Even langs huis passeren om onze trouwe viervoeter de kans te geven zijn mini-pootjes te strekken. En van deze gelegenheid zeer dankbaar gebruik gemaakt om languit in de sofa een siësta te doen ...

Maar bon, het plan was dus om het MAS te bezoeken, and so we did: auto in de parking van het werk (“I LOVE my job!!” - ... hmm), paraplu in aanslag en off we went.

Omdat de weergoden het duidelijk naar hun zin hadden en even niet dachten aan regen, gingen we direct naar het Panorama-dak. Toch wel indrukwekkend I must say. We gingen voor enkel de permanente collecties, en ik moet zeggen: nice nice nice! Om het met een ouwbollige spreuk van de eens-geroemde GB zakskes te zeggen: Ik keer tevreden terug! Serieus, elke collectie verdient wat meer van mijn onverdeelde aandacht, dus verdieping per verdieping zullen ze er in de toekomst toch moeten aan geloven. Vooraf denk ik altijd: “Bwaa, een museum, big deal”, maar een keer ik erin ronddwaal betrap ik mezelf toch vaak op oprechte interesse.

Dus, was het de moeite? Jazeker. Was het een leuke dag? Jazeker. Was dit alles voor herhaling vatbaar? ’t Zal wel zijn!

13 maanden

Precies 13 maanden sinds mijn vorig bericht. Een mens zou voor minder gaan denken dat de blog afgesloten is.

Maar dat was hij ook. Tenminste in mijn hart. Geen fut, geen tijd, geen inspiratie, geen creativiteit, geen "bonding" meer. Dus sluiten die handel.

Eens die beslissing genomen, kwam de twijfelaar in mij alweer naar boven: houvast aan het verleden, change-averse, liefde voor gevestigde wetten en structuren. Dus toch maar geen Ctrl+Alt+Del ... Tot zover mijn goedbedoelde intenties.

Wel had ik even genoeg van alle "meedeel"-momenten, dus geen posts meer, facebook verdween in de koelkast (eerder het vriesvak), en om af en toe toch wat gevoelens kwijt te kunnen, werd een twitter account aangemaakt. Yep - ik was "totally" mee met mijn tijd. En dat loont: mijn teller staat momenteel op welgeteld ... 3 noemenswaardige volgers. Yeaah, ben ik populair.

Een mes dat aan 2 kanten snijdt: enerzijds niet willen dat iedereen alles van mij weet, maar anderzijds toch onderhuids een klein beetje stiekem jaloers dat anderen zoveel meer volgers hebben dan ik: zijn zij echt zo veel beter? Kunnen zij echt zo veel mooier hun gedachten kwijt? Hebben ze echt zo veel meer te vertellen? Beleven ze echt zo veel meer? Is hun leven echt zoveel boeiender? Ik kwam al snel tot een ontnuchterende vaststelling: JA over heel de lijn!

2 mogelijkheden: aanvaarding van mijn lot, of vechten. Wel, eigenlijk heb ik (alweer) voor de veilige tussenoplossing gekozen: ik leg me er niet bij neer, ik wil verandering, ik wil nieuwe dingen doen, ik wil me amuseren, ik ben niet compleet de manier waarop ik was, maar anderzijds ook niet vechten. Wat zouden anderen van mij denken als ik plots "breek" met mijn imago, hoe moet ik een die diepe oceaan overleven eens ik de reddingsboei loslaat als ik niet eens deftig weet hoe te zwemmen, onnoemelijke angst om anderen teleur te stellen.

Damn, moet je kunnen ... Eerste post in 13 maanden en als een kogel recht op de kern van de zaak: mijn leven wordt beheerst door angst: om wie ik ben, om wat anderen van mij denken, om wat ik op het spel zet als ik zou "leven", mijn grootste schatten teleur te stellen, om onzekerheid, om onrecht, om pijn en de dood. Daarom houd ik halstarrig vast aan wat ik nu heb en ga stilletjes in een hoekje zitten, zodat niemand me ziet, zodat ik niemand pijn doe, zodat ik ongezien kan huilen om wat ik niet heb.

Ik zou graag dit bericht afgesloten hebben met de woorden: "Maar dat was tot nu. Nu verandert alles, want ik gooi het over een andere boeg."
Dat is helaas nog een utopie, daar ben ik nog niet klaar voor, nog niet, misschien ooit wel, maar niet nu, nu is belangrijk voor mij, ...

"Never change a 'winning' team ..."

Rest me nog gewoon in dat team te geraken ...

Finally

12 oktober 2010 - another milestone in life!

Onze zoon geboren ...
Kleine broer voor Pruts
Welkom ventje voor mama en papa!

Sometimes, life IS beautiful!

D-10

10 nachtjes slapen

10 nachtjes met 3

10 nachtjes bang en ongeduldig afwachten

...

Baloe-pedia

Weetjes:

- Als ik teveel koffie drink, krijg ik een vervelende adem;

- Als ik mijn ogen dicht doe, zie ik niet veel meer;

- Als nerveus ben, eet ik mijn vingers op;

- Als ik voor de file wil thuis zijn, had ik nu al weg moeten zijn;

- Als ik dit niet aan typen zou zijn, zou ik 5 min uitgespaard hebben om sneller naar huis te kunnen;

Wat doet het er ook toe, I won't die from these extra 5 minutes ... That I hope!!

22 days and counting!

Hij komt, hij komt, die lieve goede ... eerste zoon!

Nog maar 22 dagen en dan is hij er, een broertje voor prinses, een prins voor mama en papa!

Als trots vloeibaar was en ik een emmer, zou die al lang overlopen.

I AM TOTALLY READY!

The first day of the rest of our family life is coming up next, after the commercials!

"Pampers Baby dry en Active Fit" --> Check
"J&J Baby Oil and Baby Bath" --> Check

Organisatorische chaos, dat moet wel leiden tot een monsterhit!

Stay tuned!

"Oh god, it's the Bucket woman ..."

Keeping up appearances

Schone schijn

...

Seems to be my only talent!