Kwakken

Major dilemma!!

Heb toegezegd om met mijn baas vanavond te gaan squashen. Very bad idee!

Ah jaa, kan alleen maar verliezen:
Als ik verlies, dan ben ik een slechte squasher, een wussy, een nerd, een loser ...
Als ik win, ben ik te competitiegericht, kan ik me niet ontspannen, ... en trap ik op zijn – overigens redelijk kleine – tenen.

Wee oh wee, help mij uit de nood!

Winnen, verliezen, winnen, verliezen ... it’s tearing me apart!

Misschien moet ik een forfait forceren (... van een alliteratie gesproken)! Neen! Niet van mezelf, ik kan best wel tegen een stootje. Maar hij daarentegen ... ai, hij ook ... Daarom juist: FORCEREN!!

Ik denk bijvoorbeeld aan een slecht gericht balletje recht tussen zijn ogen (neen, niet erin, zo sadistisch ben nu ook weer niet), of een uit-mijn-handen-glijdende squash racket ... Maar dan moet er weer een ambu komen enzo, neen, dat is echt te veel gedoe. Misschien moet ik hem gewoon tegen de betonnen muur kwakken, waarbij ik hem – een kop kleiner zijnde dan ik – letterlijk doorheen een pletwals haal ... en het dan steken op “mijn lompe, niet mobiele lijf waarover ik overigens geen controle heb”.

Ja, dat wordt het ... Briljant! Ik ben een genie!

*zucht*

Tenzij ik vanavond met migraine in bed lig door al mijn gepieker over niets minder dan een stom en nutteloos squashspelletje ...